Bir o kadar da duygu dolu, kırılgan.
Koparacaklar benden diye korkarak gecenin karanlığına, yağmur bulutlarının içine saklardım sevgimi.
Bazen gecenin karanlığını, bazen de bulutları örterdim üstüne hafifçe, uykudaki yüzüne bakarak, nefes almaya bile çekinerek, seni uyandırmaktan korkarak. Belki de bu büyü biterse diye korkarak.
Artık geceyi kederim örtüyor kapkara, bulutlardan göz yaşlarım akıyor oluk oluk yeryüzüne.
Düşen her damla belki sevgiyi yeniden yeşertmek umuduyla bırakıyor kendini toprağın bağrına, ta en derinlere erişebilmek için.
Ama hoyrat gece...
Ne gündüz geliyor, ne sevgi yeşeriyor.
(19.01.2014 / Her sene aynı, her sene acı biraz daha büyüyor, canım biraz daha yanıyor.)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder